Bu bölümdeki metni inceleyerek aç aman bilmez çocuk zaman bilmez atasözünün ne anlatmak istediği ile ilgili kompozisyon yazısı için fikir edinebilirsiniz.
Aç olan bir insanın gözü hiçbir şey görmez. Suçmuş, yaptığı yanlışmış bunlar onu korkutamaz. Bir tek karnı doyurma düşüncesindedir. İçinde bulunduğu bu zor şartlar onu çaresizliğe itmiş vaziyettedir ve ne olursa olsun açlığını gidermek zorundadır. Bu yüzden açlık kişiye normal karşılanmayacak her şeyi yaptırabilir.
Çocukların da açlara benzeyen bir kural tanımazlığı vardır. O da aklına gelen her şeyi zamansız istemeleridir. Yeri mi zamanımı diye düşünmezler ve büyüklerini sıkıntıya sokarlar. Çocukların bir şeyi kavramaması anında onları ikna etmek çok zordur. İlla istedikleri yerine getirilecek şeklinde sürekli taleplerinin karşılanmasını isteyen bir tavır gösterirler. Çocuk aklı böyle bir şeydir. Onlar ben ailemden bir şey istiyorum ama alacak imkanı var mı ya da şimdi bunun sırası mı diye düşünemez. Akılları bunu henüz kavrayacak gelişime ulaşmamıştır.
İnsanlar aslında düşünme becerisine sahiptir ama öyle dönemler olur ki o an düşünmeye olayı devre dışı bırakılır. Hatta insan buna mecbur kalır. İşte çalık anında aklın baştan gitmesi, insanın gözünün bir şey görmemesi buna en güzle örnektir. Hani derler ya Allah kimseyi açlıkla sınamasın. Demek ki açlık insan her şeyi yaptırabilir. Açlığın verdiği çaresizliği ise onu yaşamayan hiçbir zaman anlayamaz.
Sonuç olarak açlar ve çocukların ortak özelliği vardır. Bu da her iki grupta olanların yaptığı davranışlardaki mantıksızlıktır. İki grubun davranışı da normal insan tarafından anlam verilemeyecek türdendir. Açlık yaşayan hayatta kalmak için şartların kendini en sonuna kadar zorladığı bu temel ihtiyacı karşılamak için her yolu deneyebilir. Yaptığının sonuçlarını düşünemez. Çocuklar da isteklerinin uygun zamanda olup olmadığını akıl edemez. Her ikisinde de bir düşünememe problemi söz konusudur.