Bu bölümdeki metni inceleyip insana dayanma ölür ağaca dayanma kurur atadözü ile ilgili kompozisyon yazarken fikir alabilirsiniz.
Hiçbir şeyden bir ömür boyu destek göremeyiz. Bu, en sevdiğimiz, en güvendiğimiz insan olsa bile geçerlidir. En yakınlarımız olan aile fertlerimizin elbette bize yardım ve desteği olur. Başımız sıkışsa, bir paraya ihtiyacımız olsa, zor duruma düşsek onlar bize arka çıkar, destek olur ancak bu destek sürekli olmaz.
Herkes dünya hengamesinde kendi sıkıntılarıyla uğraşmak zorundadır. Yakınlarımızın desteği de bir yere kadardır. Bir yerden sonra onların da yapacağı bir şey kalmaz. Bu nedenle hiçbir insana bana hep destek olacak, her zaman kol kanat gerecek, başım sıkıştığında o beni kurtarır diye uzun süreli güvenemeyiz. Nasıl ki bizim sıkıntılarımız oluyorsa yardım beklediğimiz kişilerin de başı zora düşebilir. Onlar kendi derdiyle mi ilgilensin, bizimle mi? Yani hiöbir desteğin sürekli olmasını bekleyemeyiz. Yapacağımız işlerde kendi gücümüzü kullanmakı ve kendi başımızın çaresine bakmalıyız.
Atalarımız tırnağın varsa başını kaşı derken herkesin kendi sorununu kendi çözmesi gerektiğini ne güzel anlatmak istemiştir. Ben zor durumlara düşsem arkamda hep ailem var. Sırtımı onlara yaslarım. Dağ gibi bir babam var, o bana hep destek olur diye düşünmemeliyiz.
Mesela büyük bir borca girdik diyelim. Yüzümüz kızararak, utana sıkıla yakınlarımızdan, eş dost, akrabamızdan borç ister bu sorunu geçici bir süreliğine çözeriz. Onlar da bize elinden geldiğince destek olurlar ama onların da tüketimi, çeşitli giderleri, aileleri var. Dolayısıyla kimseye ömür boyu güvenmek doğru olmaz.
Sonuç olarak yakın çevremiz, tanıdığımız, sevenlerimiz zor durumlarda bize destek olurlar fakat bu destek sınırlı bir zaman dilimini kapsar. Hiçbir destek biz ölene kadar sürmez. Böyle bir beklentiye girmemeli, meselelerimizi halletmek için kendi çabamızı ortaya koymalıyız.