Bu bölümdeki metni inceleyerek bir ağaçta gül de biter diken de atasözünün anlamı ile ilgili kompozisyon yazacak düzeyde fikir edineceksiniz.
Gül iyi olanı, diken kötü olanı simgeliyor. İyi ve kötü her yerden çıkabilir. Bir evden illa hep iyi insan yetişecek diye düşünmek yanlış olur. Ya da bir evden hiç adam çıkmaz hepsi mi kötü olur diye bakamayız. Bir evden doğup büyüyen insanlar iyi de kötü de olabilir. Pazardan elma alıyoruz. Bir kısmı çürük çıkıyor. Bir ağaçta yetişen armutlara bakıyoruz. Bazıları taş gibi sağlam, bazılarının içinden kurt falan çıkıyor. İşte bir ocaktan da iyi insanlar yetiştiği gibi kötü olanlar da yetişebiliyor.
Nasıl ki bir ağaçtan bazen çok güzel meyveler yetişirken bazen de kurtlu, tadı bozuk meyveler büyüyor. Bu durumun aynısı bir ocaktan yetişen insanlar için de geçerlidir. İnsanları efendi, sakin, iyşi huylu ve asi, haylaz, yaramaz diye ikiye ayırabiliriz. Bir ortamda hep iyi huylu insanlar yetişmiyor maalesef. Huyu kötü olan aksi anlaşması güç kişiler de çıkabiliyor. Bunlar normal şeylerdir. Mesela bir ailede birkaç çocuk dünyaya geliyor. Bunların bazısı son derece mülayim, iyi kalpli, geçinmesi kolay, uyumlu olurken bazısı da aksi, dediğim dedik, kavgacı bir yapıda olabiliyor. Buna yapacak bir şeyimiz yoktur. Bu sanki doğanın bir kanunu gibidir. Her yerde iyi ve kötü özelliğe sahip insanların çıkması normal bir durumdur. Etrafımızda çok görüyoruz. Bir ailenin merhametli, sevgi dolu bir evladı olduğu gibi acımasız, taş kalpli, zalim evlatları da olabiliyor: İlk bakışta bu nasıl olur diye anlamakta zorlanıyor ama vaziyet bundan ibarettir.
Sonuç olarak her yerde iyi ve kötü şeyler iç içedir, bir arada bulunur. Bir iş ortamında, askerlikte, okul hayatında herkesin iyi olmasını beklemek son derece mantıksızdır. Biz aslında hep isteriz ki bulunduğumuz ortamda her şey mükemmel ve iyi olsun ama böyle bir dünya yoktur. İyilik ve kötülük ayrılmaz bir bütünün parçaları gibidir. Günahlar sevaplar olduğu gibi iyi ve kötü şeyler de aynı yerde varlığını sürdürebilir.