Şairin toprağı kendine en sadık yar olarak görmesinin sebebi nedir? Açıklayınız.

Şairin toprağı kendine en sadık yar olarak görmesinin sebebi nedir? Açıklayınız.

Toprak insanı asla terk etmez. Hatta ömür bitince her insan toprağın bağrına konur. İnsanların bağlılığı bir yere kadardır. İnsanlar araya anlaşmazlık girince sizi bırakıp gider. Çünkü insanın bir şeye katlanma düzeyinin bir sınırı vardır. Bu sınır aşıldığında artık dayanamaz ve size olan bağlılığı sına erer.

Sadık olmak, şartlar ne olursa olsun hep yanında olmak demektir. Oysa insan nankördür. İşine gelmediği an, her şeyi bir kalemde siler atar. Ondan sonra ne bağlılık kalır, ne de sadıklık. Toprağın insanı şefkatle bağrına basması onun aslında en sadık yar olduğunu gösterir. Çünkü toprak insanlar kendisini ayaklar altına alsa onlara gönül koymaz.

Her şeye rağmen bağrını insanlara açar. Onları bir yorgan gibi sarıp sarmalar. Gerek hayatta gerek ölümden sonra insana hep sadık olan topraktır. Dolayısıyla toprak için en sadık yar demek çok yerinde bir ifadedir.

Sonuç olarak sadık olmak insanlarda aranan bir özellik olsa bu anlamda başı toprak çekiyor. İnsanlar olumsuz yaşantılar neticesinde birbirinden ayrılabiliyor. Fani olmalarının etkisiyle daha önce çok yakın ilişkiler kurduğu sevdiklerini geride bırakıp gidiyor. Buradan insanların sadık olmasının geçici olduğunu anlıyoruz. Toprak ise hiçbir zaman insanı bırakmıyor. Ona bağlılığını doğumdan ölüme, hatta ölümden ötesine kadar sürdürüyor. Bu da onu en sadık yar olarak görmemizi sağlıyor.